ทรัพยากรในมัยนี้เริ่มจางหายไปเลื่อยๆ เพราะคนเราสมัยนี้ไม่รู้จักรักษาหรือทดแทนขึ้นมาใหม่ได้ และจะเป็นปัญหาไปในอนาคตต่อไปเลื่อยๆ ทรัพยากรที่มีอยู่ตอนนี้ก็เหลือน้อยมากเต็มทีแล้ว และยังไม่มีใครรู้จักการที่จะรักษาทรัพยากรเหล่านั้นไว้ได้ ดังนั้นเราต้องมาช่วยกันรักษาทรัพยากรเหล่านี้ไว้ให้ยืนยาวต่อๆไป สู่รุ่นลูกรุ่นหลานของพวกเราเองได้ สามารถทำได้เองไม่ต้องรอใครให้มาบอกเราว่าจะต้องทำยังไง เพราะเราต้องเริ่มจากตัวเราเองก่อนเลย
วิธีที่ 1 ต้นไม้ เป็นเรื่องที่หน้าตกใจ เพราะในตอนนี้ทรัพยากรจากต้นไม้นั้นเริ่มหายไปมากขึ้นทุกปีๆ มีแต่คนจะทำลายต้นไม้เพื่อเอาเชไปเป็นผลประโยชน์ส่วนตัว ไม่ใช่เรื่องดีเลย ไม่คิดถึงคนส่วนรวม หรือลูกหลานในอนาคตว่าจะเป็นแบบไหน ภัยพิบัติจะเกิดขึ้นได้ง่ายมากขึ้นก็เพราะ ต้นไม้ที่หายไปจากคนเราในสมัยนี้นั้นเอง ดังนั้น เราต้องมาช่วยกันรักษาทรัพยากรเหล่านี้ไว้ให้อยู่กับเรา อยู่กับลูกหลานในภายภาคหน้าไว้จะดีกว่า คิดจะเอาประโยชน์ของตัวเองก่อน เพราะผลเสียที่จะเกิดขึ้นต่อมันร้ายแรงกว่าที่คิด การรักษาทรัพยากรต้นไม้เหล่านี้ เริ่มได้จากตัวเราคือ การปลูกป่า ปลูกต้นไม้กันให้มากกว่าที่จะทำลาย สมัยนี้คนเรามักชอบทำลายเพราะเป็นเรื่องที่ทำได้ง่าย แถมได้เงินอีกด้วย ในการตัดต้นไม้ไปขาย หารู้ไม่ว่าผลที่กำลังจะตามมามันร้ายแรงหลายร้อยเท่า คนไหนที่เป็นผู้ทำลาย ก็ขอให้มาช่วยกันปลูกต้นไม้คืนสู่ธรรมชาติกันดีกว่า ลูกหบานเราจะได้ไม่ลำบาก
วิธีที่ 2 ไม่ทิ้งเศษอาหาร หรือขยะลงแม่น้ำ ลำคลอง ถิ่นกำเนิดของเราเอง หรือจะเป็นที่อื่น ที่ต่างๆ ก็ไม่สมควรทำเพราะจะเป็นการทะลาย แหล่งน้ำ ลำคลอง ให้เน่าเสีย เราต้องเก็บความเป็นธรรมชาตืและความแม่น้ำ ที่ใสสะอาดไว้จะดีกว่าที่จะปล่อยให้น้ำน่าเสียไปด้วยมือของพวกเราเอง มาช่วยกันทำแม่น้ำ ละคลองให้ดีขึ้น หรือไม่ทำให้แย่ไปกว่าเดิม โดยการ ไม่นำเศษอาหารที่ต้องการจะทิ้งไปทิ้งในคลอง ขยะต่างๆ เช่น ถุงพลาสติกจะเป็นอะไรที่ย่อยสลายยากมาก ถุงพลาสติดกจะอยู่เป็นหลานสิปปีเลยก็ว่าได้ เพราะเป็นอะไรที่ย่อยมากที่สุด ในบรรดาเศษขยะทั้งหลายแล้ว ทุกวันนี้เริ่มมีการรณรงค์ การรักษาทรัพยากรไว้ ตัวอย่างก็เช่น เซ่เว่น ทุกที่ในประเทศไทย รณรวค์การไม่ใช่ถุงพลากสติกกันหมดแล้ว เพื่อรักษาทรัพยากรธรรมชาติเอาไว้ ไม่ใช่ถุงพลาสติก ให้ใช่ถุงผ้าแทน มองดูแล้วเป็นเรื่องที่ดีเลย ถ้าหากพวกเราช่วยกันลดการใช่ถุงพลาสติก และเชื่อว่าในภายภาคหน้าอาจจะไม่ใช่ถุงพลาสติกกันเลยก็ได้ ซึ่งตอนนี้มียางประเทศที่ทำกันได้แล้ว และเชื่ออีกอย่างนึงว่า คนไทยเราก็สามารถทำได้เช่นกัน หากพวกช่วยกันคนละเล็กละน้อย ค่อยๆทำไป สักวันจะเป็นจริง เรามาใช้ถุงผ้ากันดีกว่า ไม่ขาดง่าย ใช้ได้นานอีกด้วย แค่นี้ก็เป็นการรักษาทรัพยากรของเราไว้ได้แล้วไม่ยากเกินความสามารถเราอย่างแน่นอน
ยังมีทรัพยากรอีกมากมายที่รอพวดเราช่วยกันที่จะรักษาเอาไว้ เพื่อความเป็นอยู่ที่สุขสบายของลูกหลานเรา พวกเราทำได้กันอยู่แล้ว รักษากันไว้ให้ เชื่อในอนาคตจะเป็นสิ่งที่ดีที่จะเกิดกับลูกหลานเรากันทั้งนั้น ทรัพยากรที่ดีต้องเริ่มจากตัวเรา ไม่ใช่ใครอื่นไกลเลย รีบทำกันเถอะคะ ก่อนที่มันจะสายไปมากกว่านี้ และเชื่อมั่นในความตั้งใจของพวกเราที่จะทำกัน มาช่วยกันคนละไม้คนละมือ แค่นี้เราก็จะมีทรัพยากรธรรมชาติที่อยู่กับเราและต่อไปสู่ลูกหลานของเราได้อีกในอนาคต
